βijeʃ
{adverb} 1. by force, involuntary, against one's will
♦ βijeʃ purem {verb II} to rush in, to burst in; to invade
♦ βijeʃ pəzərem {verb II} to rape
♦ βijeʃ əʃtəktem {verb II} to force, to insist
♦ iktaʒ-kølan iktaʒ-mom βijeʃ əʃtəktem {verb II} to force someone to do something
♦ iktaʒ-køn det͡ɕ iktaʒ-mom βijeʃ nalam {verb I} to take something from someone by force
♦ reʃenijəm βijeʃ luktəktem {verb II} to force a decision, to bring a matter to a head
--"PARENT"--> βij