ко•чкын-кочде•
{наречий} 1. without enough food, often going without food
♦ ко•чкын-ко•чде иле•н толаша•ш (-ем) {кокымшо спряжениян глагол} to live from hand to mouth
--"ТЫГАЙ ШОМАК ГЫЧ"--> кочка•ш-йӱа•ш (-ам)-(-ам)