ирлана•ш (-ем)
{кокымшо спряжениян глагол} [Generate paradigm] 1. {ботанике} to become wild, to run wild, to degenerate
♢ йӱ•штӧ деч вара• олмапу•-влак кылме•н ко•шкышт, йыма•ч ле•кше у•кшышт ирла•нышт {ойлончо} after the cold, the apple trees withered, shoots from below ran wild
2. {вончештарыме} to fly into a rage
♢ са•мырык рве•зе чыла•шт о•нчылно ирлана• {ойлончо} the young man flew into a rage in public
3. {вончештарыме} to avoid, to shun, to keep away from
♢ чодыра•ште шке•тын икмыня•р жап илыме•ке, ка•лык деч ирлане•н {ойлончо} after living in the forest alone for some time, (s)he avoided people
--"ТЫГАЙ ШОМАК ГЫЧ"--> ирла•ш (-ем)
