аның род. п. личн.-указ. мест. ул 1) его, её аның тырышлыгы белән — благодаря его усердию аның (күлнең) исеме генә калды инде — от него (озера) осталось только одно название 2) при замещении сл. имеющих форму только мн. ч. их кыярны ешрак җыйганда, аның уңышы мулрак була — урожай огурцов бывает лучше, если их чаще собирают 3) в этом (о положении, явлении, абстрактных вещах) нәрсәсе бар аның — что в этом особенного 4) в гл. сочет. ему, ей; он, она аның күрәсе килә — ему хочется увидеть; он хочет увидеть аның барасы бар — ему надо съездить; он должен съездить 5) в знач. усил. частицы -то көне нинди иде бит аның! — погода-то ведь какая была! кирәкле үлчәмен табуы кыен аның — нужный-то размер трудно подыскать аның белән (генә) — (только) этим (на этом) • - аның да - аның ише - аның кадәр - аның чаклы - аның хәтле - аның тикле - аның кебек - аның шикелле - аның саен •• аның кайгысы түгел (юк) — не до него (неё); не до того (этого); до того ли аның каравы — зато
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)