арык I сущ. 1) шлюз; вешник, вешняк обл. тегермән арыгы — шлюз (вешник, вешняк) у мельницы 2) арык (в Средней Азии: для орошения) • - арыкк капкачы II прил.; разг.; см. ябык арык ат — худая (истощённая) лошадь, кляча арык кыз — тощая (сухопарая) девочка, худышка прост. III послелог; исх. п.; диал. по самый билдән арык суык су белән юыну — умываться холодной водой по самый пояс тездән арык пычракка буялу — по самые колени выпачкаться в грязи
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)