аңкау I сущ. нёбо || нёбный тел аңкауга ябышты — язык прилип к нёбу аңкау авазлары лингв. — нёбные звуки аңкау җыерчыгы — нёбная складка II прил.; устар.; фольк.; см. аңгыра аңкау аңламас, үзсүзле тыңламас — (посл.) глупый не поймёт, упрямый не послушается
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)