балан I 1. сущ. калина (дерево и плод) || калиновый балан кебек кызыл — красный, как калина балан агачы (куагы) — калиновое дерево (куст) балан җыю — собирать калину (ягоды) •• миләш диеп капкан идем, балан булып чыкты — погов. взял в рот как рябину - оказалось-то калиной (о чём-л. более неприятном, чем казалось) 2. прил.; редко калиновый, сделанный из древесины калины балан челем — калиновая курительная трубка балан шүре — калиновая шпулька (цевка) - балан бәлеше - балан бүкәне •• - балан кабу - балан капкан кебек булу II см. тж. имән бармак - балан бармак
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)