балтыр сущ. 1) голень; икры ног балтырыннан алу — схватить, взять за икры •• балтыры юан кол булыр — посл. (букв. тот, у кого толстые икры ног, будет рабом) 2) голенище обуви; см. тж. куныч • - балтыр ите
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)