зиначы сущ.; см. тж. уйнашчы развратник, развратница; распутник, распутница, блудник, блудница, прелюбодей, прелюбодейка •• карак карганыр, зиначы елар; карак карганып, зиначы елап ышандырыр — посл. уличённый вор клянётся, уличённая в распутстве плачет
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)