кар I сущ. снег || снежный, снеговой кар капламы — снеговой покров кар тавы — снежная гора кар суы — талая (снеговая) вода кар астындагы — подснежный кар атышып уйнау — играть в снежки төн буе кар яуды — всю ночь шёл снег кар яуган, эзе басылган — (погов.) выпал снег, замёл следы (и концы в воду) - кар бабай - кар базы - кар белән капланган - кар бөртеге - кар өемнәре - кар көртләре - кар тоту - кар төшү - кар яву - кар чәчәге •• кар астында калу — забыться кардай ак — белоснежный кызыл кар яугач — когда на горе рак свистнет (букв. когда выпадет красный снег) кышын кар сорасаң, кар да бирмәс — погов. у него зимой и снега не выпросишь II подр. крику вороны
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)