каравылчы сущ. 1) караульщик, сторож, охранник; часовой урам каравылчысы — уличный сторож тимер юл каравылчысы — сторож на железной дороге складта каравылчы булып эшләү — работать на складе охранником вагоннарга каравылчылар куярга кирәк — надо у вагонов поставить караульных 2) обходчик, объездчик урман каравылчысы — объездчик леса, лесник урман хуҗалыгы каравылчысы — сторож лесного хозяйства 3) караульщик (в некоторых коллективных играх)
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)