карачкы сущ.; прям.; перен. 1) пугало, страшилище; чучело огородное иске-москы чүпрәктән карачкы ясап кую — сделать из тряпья пугало 2) редко чучело солдатлар карачкыга төзәп аталар — солдаты стреляют в чучело 3) см. карачкыл
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)