карачкыл 1. прил. 1) тёмный, чёрный күк йөзен карачкыл болытлар каплап алган — небо покрыли чёрные тучи 2) смуглый, чернявый; чернолицый карачкыл йөз — смуглое лицо 2. сущ. нечто чёрное, тёмное очертание, тёмный силуэт тирә-якта әллә нинди карачкыллар күренә — вокруг виднеются какие-то тёмные силуэты
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)