карын сущ. 1) брюховина (первый желудок у жвачных животных) сыер карыны — брюховина коровы 2) разг. желудок сәламәт карын — здоровый желудок ач карынга — на голодный желудок 3) разг. живот кабан кабанның карынын ярмас — (посл.) кабан кабана не задерёт 4) утроба, чрево ана карынында — в утробе матери 5) см. карындык 6) спец.; разг. брюшки (вырезка меха брюшной части животных) тиен карыныннан тегелгән тун — шуба из брюшков белок • - карын ачу - карын пәрдәсе •• ач карыным, тыныч колагым — (погов.) голоден, но спокоен
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)