киек сущ. 1) дичь || дикий урман киекләре — лесная дичь киек каз — дикий гусь киек хайваннар — дикие животные 2) зверь (дикий, промысловый) ерткыч киекләр аулау — охотиться на хищных зверей • - киек айвасы - Киек каз юлы
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)