кикрик сущ. 1) гребень, гребешок (у некоторых птиц) әтәч кикриге — петушиный гребень 2) перен. верх, гребень (горы, хребта) тау кикрикләрендә һаман да әле ак кар ята — на горных гребнях всё ещё лежит снег •• кикриген кисү — см. кикриген шиңдерү - кикриге кызару - кикриген шиңдерү
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)