кол сущ. 1) раб, невольник; холоп (в Древней Руси); илот книжн. || рабский, невольничий; холопский, холопий кол хезмәте — невольничий труд коллар тормышы — рабская жизнь коллар белән сәүдә итү — торговать рабами, работорговля бояр коллары — боярские холопы байның колы булганчы, ярлының улы бул — (погов.) лучше быть сыном бедняка, чем быть рабом богача 2) перен. а) раб, холоп (тот, кто раболепствует, низкопоклонничает) капитал коллары — рабы капитала мин сезнең колыгыз — я ваш раб; я ваш покорный слуга б) раб (чего-л.) (страстей, желаний, моды и т. п.) хисләр колы — раб чувств 3) рел. раб божий мин колыңнан ярдәмеңне кызганма — не жалей своей помощи твоему рабу божьему • - кол биләү - кол булу - кол итү - кол иясе - кол хуҗасы - кол хатын - коллар сәүдәгәре •• колың булыйм! — умоляю! прошу тебя! ради бога!
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)