колга сущ. 1) шест, жердь; см. тж. корык колга киштәләр — полочки из жердей 2) спорт. шест колгага менү — лазание на шест колга белән сикерү — прыжки с шестом 3) веха, вешка юл буендагы колгаларга карап бару — ориентироваться по придорожным вехам 4) перен.; прост. дылда, каланча шутл. (о долговязом человеке)
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)