консыз прил.; диал. 1) см. конарсыз 1) 2) бесшабашный, развязный ул балачактан усал, консыз иде — он с детства был злым, бесшабашным 3) бесстыжий, непристойный, беспардонный канәгатьсез вә консыз кеше — ненасытный и беспардонный человек
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)