куаныч сущ. радость, отрада; восторг юанычым да, куанычым да син — ты утешение моё и отрада синең уңышың безгә зур куаныч — твои успехи - большая радость для нас куанычыннан ни эшләргә белмәү — вне себя от восторга
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)