кул-канат сущ.; собир. руки (букв. руки и крылья) •• кул-канатларны җәеп йөрү — ходить вальяжно, выпятив грудь; заважничать, ходить гоголем кул-канатларны җәеп каршылау — встречать с распростёртыми объятиями кул-канатларны җәеп утыру — рассесться
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)