кыйбла сущ. 1) кыбла (сторона, куда обращаются взорами во время молитвы мусульмане) 2) кыбла (название храма в Мекке); см. тж. кәгъбә 3) перен. а) центр внимания; сосредоточение помыслов и устремлений күңелемнең кыйбласы — свет моей души б) идейная направленность, убеждение (кого) 4) перен.; разг. юг || южный кыйблага караган — обращённый к югу кыйбладан искән җил — ветер с юга кыйбла тарафы — южная сторона кыйбла йолдыз — астр. Венера
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)