кыйнашу 1) взаимно-совм. от кыйнау; бить, побивать друг друга, драться юкка кыйнашмагыз — зря не деритесь 2) разг. иметь привычку бить; быть скорым на кулачную расправу (в семье)
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)