кырчын 1. 1) (стригущий) лишай кырчын белән авыру — заболеть, болеть лишаём 2) место, поражённое лишаём; плешина от лишая тазы булмаса кырчыны бардыр — (погов.) если у него и нет парши, наверно, есть плешина от лишая (о скрытых, но подозреваемых недостатках) 3) диал. короста; парша 4) диал.; перен. наглец, нахал 2. прил. 1) больной лишаём, паршой кырчын таз — плешивец, больной лишаём 2) диал.; перен. наглый, нахальный бу кадәр кырчын булыр икән! — до чего нахальный!
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)