көенеч сущ. 1) горе, печаль, скорбь; тоска, грусть, кручина көенеч өстенә көенеч — несчастье за несчастьем; горе за горем 2) в функ. сказ.; безл. скорбно, печально бик көенеч ! — очень скорбно! күңелгә көенеч булып китте — на душе стало печально •• көенечкә каршы — см. үкенечкә каршы көенечкә салу — опечалить, огорчить
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)