көйгән прил. 1) палёный, подпалённый; обожжённый (пламенем, огнём), обгоревший 2) пригорелый, подгорелый; с пригаром көйгән икмәк — пригорелый хлеб 3) опалённый, выжженный (зноем, солнцем), обгорелый • - көйгән тәм керү - көйгән урын - көйгән җир
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)