патша сущ. 1) монарх, царь, падишах; русский царь артында патшаны да сүгәләр — (посл.) за глаза и царя ругают байның - ызгышы, патшаның сугышы бетмәс — (посл.) у богача нет конца тяжбам, у царя - войнам патша каһәре кичекмәсә, алланыкы кичегер — (посл.) если уж не опоздает царев гнев, то опоздает божий (о том, что царев приказ о наказании ещё не всё) патша вәзирләрен алдыйм дисә, вәзирләр патшаны алдый — (посл.) букв. хотя царь и мнит, что обманывает визирей, но обманывают его визири 2) перен. правитель; голова; главный начальник көтүче дә көтүгә (көтүенә) патша — (посл.) и пастух правитель своего стада бишкә кадәр бала - патша, биштән соң - атасы патша — (посл.) букв. до пяти лет дитя - царь, после пяти - отец ему царь • - патша әмере - патша булу - патша кызы - патша Россиясе - патша сарае - патша тавыгы - патша углы - патша улы - патша хатыны - патша хезмәте •• патша аракысы — царская водка - смесь кислот, растворяющая золото патша баласы — служивый; солдат
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)