пеләш 1. сущ. 1) плешь; лысина пеләше ялтыраган кеше — человек с блестящей плешью (на голове) пеләше зурая, акылы кими — (погов.) букв. плешь увеличивается - ум убывает 2) плешивец пеләш янында тарак турында сөйләмә — (погов.) не говори о расчёске при плешивом; ср. в доме повешенного о верёвке не говорят 2. прил. плешивый; лысый башы пеләш, сорый кәләш — (погов.) голова плешива, а просит невесту (хочет жениться) - пеләш калу
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)