рәнҗеш сущ. 1) обида, недовольство; упрёк, укор һәрвакыт үпкә, рәнҗеш кенә ишетү — слышать всё время обиду да упрёки 2) огорчение, боль, душевная трама ата-ана рәнҗешеннән куркам — боюсь причинить боль родителям; күңел рәнҗеше душевная боль 3) бессловесное проклятие • - рәнҗеш белдерү - рәнҗеш күрсәтү
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)