сәбәпле 1. прил. 1) причинный сәбәпле бәйләнешләр — причинные связи 2) предик. имеющий || имеет причины сәбәпсез түгел, әлбәттә, сәбәпле — не без причины, конечно, имеет (свою) причину 2. послелог после гл. на-у/-ү по причине (вследствие, ввиду) того, что ... урманда йөрү сәбәпле — по причине того, что был (ходил) в лесу
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)