таң I сущ. 1) рассвет, утренняя заря || заревой таң нуры — сияние зари таң шәүләсе — отблеск зари таң белән тору — вставать с зарёю, вставать рано на заре 2) перен. заря, ранняя пора (жизни) яшьлек таңында — на заре юности • - таң агы - таң аклыгы - таң алды - таң алды суы - таң алдында - таң алдыннан - таң аттыру - таң ату - таң беленү - таң иртә - таң йокысы - таң йолдызы - таң ката - таң сузылу - таң туу - таң суы - таң әтәчләре - таң әчесе белән - әче таң белән - таң тишегеннән - таң яру - таң ярылу II прил. 1) чудесный, восхитительный таң таң ата, Чулпан калка — (песня) занимается заря чудная; поднимается звезда Чулпан (планета Венера) 2) предик. влюблён, восхищён бай хатынына ялчы таң — (посл.) в барыню влюблён работник • - таң итү - таң калу - таң булу - таңга калу - таң калдыру - таңга калдыру - таң калырлык - таң кату
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)