тезген сущ. 1) а) повод, поводья тезген каешы — ремешок повода атны тезгененнән алу — взять лошадь за поводья б) узда, уздечка 2) перен. бразды (правления) • - тезгенне кулга алу - тезгенне үз кулыма алу - тезгенне үз кулыңа алу - тезгенне үз кулына алу - тезгенне үз кулыбызга алу - тезгенне үз кулыгызга алу - тезгенне үз кулларыбызга алу - тезген салу - тезгендә тоту - тезгенне тоту - тезгенне буш тоту - тезгенне бушак тоту - тезгенне каты тоту - тезгенне кыска тоту - тезгенне ычкындыру - тезгенне кулдан ычкындыру - тезгенне җибәрү - тезгенне кулдан җибәрү
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)