тын I сущ. 1) дыхание, вздох; вдох || дыхательный тынны буа торган — затрудняющий дыхание тын көпшәсе — дыхательная трубка 2) прост. воздух камераның тыны чыккан — воздух из камеры (велосипедной) весь вышел 3) пар выхода, выдыхания (в прохладно-влажную погоду) тын беленә башлаган — стал заметен пар дыхания (при низкой температуре) 4) перен. воздействие, влияние; дух революциянең кайнар тыны — горячее дыхание революции 5) диал. душа, дух тыны барның өне бар — (посл.) имеющий душу имеет и голос (т.е. может и протестовать, и голосить) • - тын алу - тын алыш - тын бетү - тын куырылдыру - тын куыру - тын кысылу - тын өрү - тын тарыгу - тын юлы - тын юллары - тынны тарыктыру - тын чыгару - тынны чыгару •• тын алган тавыш та чыкмау (ишетелмәү, сизелмәү) — быть совершенно беззвучным (букв. не слышать и звука дыхания) тын алганны (алганын, алганыңны) да сизү (белү) — знать всю подноготную (букв. знать и то, как дышится кому; кто, как, чем дышит и т. п.) тын алдырмау, тын (да) алырга (да) бирмәү — не давать передышки тын (да) алдырмыйча — не давая передохнуть; без передышки тын кабу (кысу, тоту) — затруднять/затруднить дыхание тынны (тынын, тыныңны) арттан (эчтән) алу — груб.-прост. дышать через зад, отмалчиваться от страха, выжидать молчком, ждать забвения проступка - тын алгысыз - тын алмастан - тын да алмыйча - тын да чыгармыйча - тын да тартмыйча - тын алырга да онытып - тын алуны да онытып - тын кысу - тын да чыгармау - тынын да чыгармау - тыны да чыкмый - тының чыкмасын - тының да чыкмасын - тыныңны да чыгарма - тыныңны да чыгарасы булма II сущ. прост. короткий промежуток времени бер тын эшләп алу — немного поработать III 1. прил. 1) в разн. знач. тихий тын һава — тихая погода (букв. воздух) тын елга — тихая река тын урын — тихое место тын почмак — тихий угол (уголок) тын төн — тихая ночь урман тын — лес тих, в лесу тихо 2) тихий, молчаливый бик тын кеше — очень тихий человек ул гел тын — он всегда молчалив 2. нареч. тихо; молчаливо урамда тын — на улице тихо шул кадәр тын ки ... — так тихо, что ... - тын булу - тын калу 3. сущ.; редко 1) см. тынлык урман тынында — в тиши леса 2) покой, успокоение тынымны, көнемне бозма — (погов.) не нарушай мой покой (говорится нежелательному жениху) IV 1. диал.; прил. переложный тын җир — переложная земля 2. сущ. перелог тынга калдыру — оставить на (как) перелог
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)