тәкать сущ. 1) терпение, выдержка; самообладание, душевная выносливость (в противостоянии напасти) хәл дә, тәкать тә калмады — не осталось ни сил, ни терпения 2) жизненные силы, здоровье картайдым хәзер, тәкать бетте — теперь я постарел, жизненные силы на исходе • - аның тәкате китте - тәкатеннән килү - тәкать итү - тәкать кылу - тәкать китерү - тәкать кору - тәкать китү - тәкать корыту - тәкать тоту - тәкатькә тию - тәкатьтән тыш - тәкатьтән язу
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)