төбентен нареч.; разг. 1) по дну; дном кәрәкә төбентен йөзә ул — карась, он плавает по дну (дном) 2) перен.; см. тирәнтен эшне төбентен өйрәнде — (он) глубоко изучил дело
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)