шабаш сущ.; разг. 1) шабаш (перерыв для отдыха, обычно после окончания какой-нибудь части работы) 2) в знач. межд. а) ничего и не поделаешь тын алып булмый да - шабаш — не могу дышать - и ничего не поделаешь б) всё, конец всему; баста! минем эшләр шабаш — дела мои плохи көтмәгәндә, буран күтәрелде, шабаш, мин әйтәм! — неожиданно поднялся буран, думал - конец! • - шабаш ясау - шабашка туктау
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)