шакал сущ. 1) зоол. шакал || шакалий; см. тж. чакал; чүл бүресе шакал улавы — вой шакала шакал көтүе — шакалья стая 2) перен.; бран. шакал, волк, зверь, хищник (о человеке)
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)