шапка сущ.; разг. 1) шапка (головной убор) мех (каракуль, мохер) шапка — меховая (каракулевая, мохеровая) шапка бәйләнгән шапка — вязаная шапка балалар шапкасы — детская шапка (шапочка) 2) разг. шапка (в газете); см. тж. баш мәкаләнең икесен дә бер шапка астында бирү — обе статьи дать под одной шапкой
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)