шулар мест. указ.; мн. от шул (шуларның, шуларга, шуларны, шулардан, шуларда) те (самые), эти, они башлап йөрүчеләр дә шулар — и зачинщики те самые (они) - шулар арасында - шулар аркасында - шулар белән
Ш. Н. Асылгараев, Ф. А. Ганиев, М. З. Закиев, К. М. Миннуллин, Д. Б. Рамазанова 2007: Татарско-русский словарь; Институт языка, литературы и искусства им. Г. Ибрагимова; Kazan. (2 volumes, 726 + 728 pages, ~56000 entries)