топкала•ш (-ем)
{глагол второго спряжения} [Generate paradigm] 1. to hit, to punch
♦ икта•ж-мога•й йоҥылышла•н топкала•ш (-ем) {глагол второго спряжения} to punch someone for his/her mistake
--"СТИЛЬ"--> мушкындыла•ш (-ам)