ко•чкын-кочде•
{наречие} 1. without enough food, often going without food
♦ ко•чкын-ко•чде иле•н толаша•ш (-ем) {глагол второго спряжения} to live from hand to mouth
--"ОБРАЗОВАНО ОТ"--> кочка•ш-йӱа•ш (-ам)-(-ам)